ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

 Το Τρίτο Μνημόνιο που συνήφθη από την ακροδεξιά - νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το συνταγματικό  - δημοκρατικό τόξο ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων έχει ως κομβικό σημείο την αξιολόγηση. Η αξιολόγηση την οποία διατείνεται η συγκυβέρνηση ότι θα ολοκληρώσει μέχρι το τέλος του 2015 δεν αποτελεί ούτε τεχνικό ζήτημα ούτε είναι μια ουδέτερη διαδικασία. Στον πυρήνα της αξιολόγησης βρίσκεται η αποσταθεροποίηση των σχέσεων εργασίας μέσω των μαζικών απολύσεων, της διαθεσιμότητας, της επισφαλούς εργασίας και εν γένει της κατάργησης κάθε εργασιακού δικαιώματος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την αύξηση των ωρών των δασκάλων, την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα με το γενικό τίτλο "Ευθυγράμμιση αναλογίας των μαθητών ανά τάξη και εκπαιδευτικό μέχρι τον Ιούνιο του 2018" στις κατευθύνσεις του καπιταλιστικού μηχανισμού Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.). Επιπλέον, οδηγούμαστε ολοταχώς σε ένα δεύτερο γύρο συγχωνεύσεων/καταργήσεων σχολικών μονάδων που οδηγεί σε μια ακόμα συρρίκνωση του ακαδημαϊκού χάρτη, σε ένα νέο πιο ακραίο και ισοπεδωτικό Σχέδιο Αθηνά.

Είναι εμφανές ότι η αξιολόγηση που επιβάλλουν οι μνημονιακές επιταγές οδηγούν στη διεύρυνση των προβλημάτων και τη μεγέθυνση των διαστάσεων τους, γιατί δεν εντοπίζει τις πραγματικές αρρυθμίες και ελλείψεις του αλλά τις επεκτείνει και τις εντείνει. Αρχικά, καταργείται το αυτοδιοίκητο που διέπει το πανεπιστήμιο καθώς αποδυναμώνονται εν γένει όλοι οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης. Όλες οι εξουσίες συγκεντρώνονται και βρίσκονται σε κλειστά όργανα που στερούνται της φωνής των συλλόγων φοιτητών και των εργαζομένων του πανεπιστημίου και εδράζονται σε εμπειρογνώμονες και καπιταλιστικούς/νεοφιλελεύθερους οργανισμούς τύπου Ο.Ο.Σ.Α., οι οποίες δεν συνηγορούν εποικοδομητικά με τις προτάσεις τους αλλά επιβάλλουν ποινές για τη μη συμμόρφωση στις κατευθυντήριες γραμμές τους, το οποίο σημαίνει υποχρηματοδότηση λόγω έλλειψης ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τα συμμορφωμένα ιδρύματα και αυτό με τη σειρά του οδηγεί στον μαρασμό και την κατάργηση των σχολών που θα απευθύνονται στα κατώτερα στρώματα. Εν αντιθέσει εκείνες οι σχολές που θα υποταχθούν στους κανόνες της αγοράς, της αξιολόγησης και των μνημονιακών εκβιασμών θα χαίρουν πλήρης προστασίας και χρηματοδότησης για τους ελίτ καθιστώντας σαφές το ταξικό σχίσμα μέσα στον ακαδημαϊκό χάρτη. Επιπλέον, η μονιμότητα καταργείται και η επισφαλής εργασία μαστίζει όλους όσοι δεν διορίζονται με λίστες από το Υπουργείο Παιδείας και όσοι συνάπτουν ιδιωτικές ατομικές συμβάσεις με το διευθυντή ενός σχολείου διαρρηγνύοντας την ενότητα των συλλογικών διεκδικήσεων και απαιτήσεων.

Η αξιολόγηση αναγκάζει το σχολείο και την Παιδεία να εισέλθουν σε μια νέα εποχή, στο σχολείο της "κλειδαρότρυπας" και της εποπτείας. Οι σχέσεις μεταξύ των μαθητών και των καθηγητών διαταράσσονται ενόσω τα σχολεία καθυποτάσσονται και τρομοκρατούνται για να γίνουν μονάδες παραγωγής εύκολα εκμεταλλεύσιμου και ενεργούμενου δυναμικού για την αποπληρωμή ενός αθέμιτου, παράνομου, απεχθούς, επονείδιστου και μη βιώσιμου χρέους που ουδέποτε δημιούργησε ο ελληνικός λαός αλλά επέβαλε το κεφάλαιο και η Ε.Ε. ως δημόσιο/κρατικό.

Η αξιολόγηση όπως παρουσιάζεται από το Μνημόνιο και τους οπαδούς της είναι ντυμένη με ψεύδη έτσι ώστε να φαντάζει ως ένα μέσο εξορθολογισμού  και αναδιάρθρωσης του σάπιου συστήματος. Αρχικά, δεν πρόκειται για μια ανεξάρτητη διαδικασία καθότι δοτά πρόσωπα από το εξωτερικό προσπαθούν να ευθυγραμμίσουν το ελληνικό σχολείο με τα ευρωπαϊκά πρότυπα όπως αύξηση των ωρών, των μαθητών ανά τμήμα κ.ά. Δεν διασφαλίζει σε καμία περίπτωση την ποιότητα όπως αξιώνει αλλά γίνεται προσπάθεια περικοπών και απολύσεων. Δεν προσμετρά άλλες παραμέτρους ως εκ τούτου δεν είναι αντικειμενική ή μάλλον πολύ καλά πολιτικά ενταγμένη και προσανατολισμένη όπως την κοινωνική προέλευση, την οικογενειακή κατάσταση, τις συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, την υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, τον τύπο εξετάσεων, τα σχολικά βιβλία, το εκπαιδευτικό κλίμα, τις παιδαγωγικές μεθόδους, τις κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες. Η πιο άμεση αξιολόγηση στους φοιτητές είναι ένα χαρτί διαβάθμισης των πνευματικών ικανοτήτων ή του συγγραφικού έργου του διδάσκοντα και τη χρησιμότητα του μαθήματος του καθώς μόνο τα νούμερα κυριαρχούν το γιατί εκλείπει. Ωστόσο, δεν γίνεται λόγος για τον αριθμό αιθουσών ή των μελών ΔΕΠ που λείπουν καθώς αυτό γίνεται λόγος μη διεξαγωγής μαθημάτων. Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα που δεν μετρούνται αλλά τίθενται υπό μέτρηση η ανταγωνιστικότητα μέσω της βαθμολόγησης και της σύγκρισης.

Αυτό το οποίο πρέπει να αντιπαραθέτουμε ως απαίτηση είναι το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου μας και αυτό σημαίνει ότι απαιτούμε την πραγματική διεύθυνση των σχολών υπό τον έλεγχο των γενικών συνελεύσεων των φοιτητών, των καθηγητών και του διοικητικού προσωπικού, γιατί οι αποφάσεις αφορούν όλους μας και μας επηρεάζουν άμεσα. Το πανεπιστήμιο υπό την πλήρη εποπτεία των γενικών συνελεύσεων θα ξεφύγει από το καθεστώς ομηρείας των αναγκών της αγοράς και του κεφαλαίου και θα υπεισέλθει στην ελεύθερη διαμόρφωση των ικανοτήτων, των κλίσεων και της προσωπικότητας μας. Έτσι, οφείλουν οι γενικές συνελεύσεις και το κίνημα να αντισταθεί σε οποιαδήποτε προσπάθεια αξιολόγησης από τη συμπλήρωση των φυλλαδίων αξιολόγησης μέχρι τις δυναμικές παρεμβάσεις για την αποτροπή και παρακώλυση των διαδικασιών αξιολόγησης. Η αξιολόγηση γίνεται μόνο μέσω των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων και των συλλογικών προσπαθειών με την επίμονη και ανυποχώρητη διεκδίκηση για όλη την εξουσία στις γενικές συνελεύσεις.

 

ΕΑΑΚ ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

17 ΝΟΕΜΡΒΗ: Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ

42 χρόνια έχουν περάσει από τότε που το Πολυτεχνείο πέρασε στην Ιστορία όχι όμως ως μια ακόμα σελίδα της αλλά ως ένα ορόσημο στον αγώνα και την αντίσταση. Διαρκής αγώνας και αντίσταση ενάντια στο ξενοκίνητο διδακτορικό καθεστώς που επιβλήθηκε από τους Συνταγματάρχες τον Απρίλιο του 1967 και καταβαράθρωσε την χώρα για επτά χρόνια. Το κλίμα ανελευθερίας (βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, διώξεις, εξορίες), καταναγκασμού, περιστολής των δικαιωμάτων τόσο των ατομικών όσο και των συλλογικών καθώς και ο οικονομικός στραγγαλισμός αποτέλεσαν την εκρηκτική ύλη για την πυροδότηση του αγώνα του Πολυτεχνείου. Ακόμα κι αν η Μεταπολίτευση καθιέρωσε μια κατ'επίφασην δημοκρατική Ελλάδα υπό την αιγίδα της Ε.Ε. διαπιστώνεται ότι οι πολιτικές ηγεσίες άλλαξαν αλλά όχι οι καταστάσεις και οι συνθήκες που πλήττουν τον αγωνιζόμενο και εργαζόμενο λαό. Αποκορύφωμα των συνθηκών ανελευθερίας και οικονομικού στραγγαλισμού αποτελεί το επιχειρούμενο πάλαι ξενοκίνητο αυταρχικό καθεστώς της ακροδεξιάς - νεοφιλελεύθερης συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους επίδοξους συνεχιστές του έργου τους, έτοιμους να συνδιαχειριστούν το Μνημόνιο μαζί ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Το Ποτάμι - Ένωση Κεντρώων και τη Χρυσή Αυγή επί θύραις για μια νέα ναζιστική - φασιστική - εθνικιστική ολοκλήρωση.

Το σύνθημα του Πολυτεχνείου δεν είναι μόνο επίκαιρο αλλά και καθημερινή πραγματικότητα. ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αυτά αποζητούν καθημερινά οι πρόσφυγες που συρρέουν στην Ευρώπη ζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής που οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί - στους οποίους ανήκει η Ελλάδα και το σύνολο των κρατών - σπέρνουν το θάνατο στη χώρα τους μέσω ευρωπαϊκών και διεθνικών οργανισμών όπως η FRONTEX. Ως αντίποινα, η ιμπεριαλιστική θηριωδία τροφοδοτεί εκ νέου την ισλαμιστική βαρβαρότητα με αποκορύφωμα την σφαγή του Παρισιού στις 13/11. Το έγκλημα στο Παρίσι διέπραξε η ISIS με την συνυπογραφή του Ολάντ, Μέρκελ, Ομπάμα, ΝΑΤΟ και Ε.Ε. και εκφράζουμε την Διεθνιστική μας Αλληλεγγύη στην άλλη Γαλλία, των εργαζόμενων, των άνεργων, των γκέτο και των μεταναστών και καλούμε σε Κοινή Πάλη.

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Λένε όλοι οι αριστεροί/ές αγωνιστές/ριες και ο μαχόμενος λαός ενάντια στον οικονομικό και κοινωνικό στραγγαλισμό που επιφέρει το Τρίτο Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών και την κατάργηση των δικαιωμάτων στην Παιδεία, την Υγεία και όλους τους δημόσιους τομείς για την αποπληρωμή ενός παράνομου και μη βιώσιμου χρέους. Η Παιδεία μπαίνει κι αυτή το στόχαστρο καλύπτοντας τις ανάγκες των αγορών και των δανειστών εξοβελίζοντας κάθε πυρήνα αντίδρασης και αγώνα.

Η δική μας η απάντηση πρέπει να είναι βαθιά αντικαπιταλιστική, με τη λογική του αγώνα, της ρήξης με το υπάρχον σύστημα, με σκοπό την ανατροπή του. Απαιτούμε την άμεση διαγραφή του χρέους και τη ρήξη με το ΔΝΤ - ΕΕ - ΝΑΤΟ και το ευρώ. Οι φοιτητές, μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες οφείλουν να παλέψουν από τα κάτω, και πάντα συμπορευόμενοι με τους αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων, για να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν και όλα όσα τους έχουν στερηθεί από τις πολιτικές των τελευταίων χρόνων. Δεν θα γίνουμε η γενιά της εξαθλίωσης και της ανεργίας που θα ζήσει με 300€. Η μάχη της γενιάς μας είναι η ανατροπή τους! Δεν υπο­χω­ρούμε και αγωνιζόμαστε για ένα αξιοπρεπές μέλλον και τη ζωή που μας αξίζει! Θα βγούμε νικητές!

ΕΑΑΚ ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΨΗΦΙΣΜΑ Ρ.Α.Κ.Ι. – Ε.Α.Α.Κ. ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΛΑΟ

Πρόκειται για τη φασιστική επίθεση που δέχτηκαν οι Κούρδοι, Τούρκοι, εργάτες, εργαζόμενοι, διανοούμενοι, γυναικείες οργανώσεις, νεολαιίστικα σχήματα, σήμερα το πρωί (Σάββατο 10 Οκτωβρίου) στις 10:05, την ώρα που πραγματοποιούσαν συγκέντρωση για την ειρήνη. Στη συγκέντρωση σημειώθηκαν δύο μεγάλες εκρήξεις οι οποίες σύμφωνα με την ανακοίνωση της κυβέρνησης έχασαν τη ζωή τους 86 άτομα και εκατοντάδες είναι οι τραυματίες.
Η ανησυχία μας είναι μεγάλη για τον αριθμό των δολοφονημένων αγωνιστών που μπορεί να αυξηθεί.

Τη συγκέντρωση είχαν οργανώσει Συνομοσπονδίες και Συνδικάτα όπως: Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων (KESK), Συνομοσπονδία Επαναστατών Εργατών (DISK), Ομοσπονδία Μηχανικών (TMNOB) και Ομοσπονδία Εργαζομένων Υγείας (TTB). Πριν ξεκινήσει η συγκέντρωση, η πρώτη έκρηξη σημειώθηκε μέσα στο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένοι τα μέλη και οι οπαδοί του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών. Η δεύτερη έκρηξη σημειώθηκε μέσα στα μέλη και τους οπαδούς του Κόμματος Εργασίας EMEP. Μέσα σε δευτερόλεπτα σκορπίστηκαν παντού ανθρώπινα μέλη και η αστυνομία εμπόδισε την έλευση των ασθενοφόρων ενώ ταυτόχρονα πραγματοποιούσε επιθέσεις.

Η επίθεση αυτή δεν είναι απλή μία επίθεση, αλλά έχει χαρακτήρα μιας συνολικής επίθεσης ενάντια σε όλους τους λαούς, μειονότητες, εργάτες, εργαζόμενους και εκμεταλλευόμενα στρώματα που απαιτούν και διεκδικούν ελευθερία και δημοκρατία. Εδώ και καιρό στην Τουρκία και στο Κουρδιστάν όλες οι αριστερές και κουρδικές οργανώσεις, συνδικάτα και δημοκρατικοί φορείς ανακοίνωναν συνεχώς ότι ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του πραγματοποιεί επιθέσεις για να εξασφαλίσει τις εκλογές με τρομοκρατία και αίμα. Μέσα σε δύο μήνες εκατοντάδες άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους, δεκάδες συνοικίες έχουν ισοπεδωθεί. Ο αριθμός των συλληφθέντων είναι αμέτρητος. Η σημερινή δολοφονία δείχνει ότι ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του δεν θα διστάσουν να μετατρέψουν σε λίμνη αίματος την Τουρκία και το Κουρδιστάν.
Καλούμε λοιπόν τον ελληνικό λαό, εργάτες, εργαζόμενους, δημοκρατικούς φορείς, πολιτικές οργανώσεις, συνδικάτα και ΜΜΕ να συμπαρασταθούν με τον αγώνα των λαών της Τουρκίας.

Κούρδοι και Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες και μετανάστες

Καλούμε τους φοιτητές να συμμετέχουν σε πορεία τη Πέμπτη στις 16/10/2015 με προσυγκέντρωση στις 18.30 στο ιστορικό.

Ρ.Α.Κ.Ι - Ε.Α.Α.Κ.

ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 27/6 δια στόματος πρωθυπουργού ανακοινώ­νεται δημοψήφισμα για το εάν θα υπογράψει το ελληνικό κράτος τη συμφωνία που του ζητήθηκε από τους θεσμούς-τρόικα (όπως κι αν τους αποκαλεί κανείς). Μετά από άκαρπες προσπάθειες διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση που εκλέχθηκε πριν 6 μήνες για να «σκίσει τα μνημόνια», κάνει με μια πολιτική «τρίπλα» και πετάει το μπαλάκι στο λαό για το αυτονόητο. Αυτό το δημοψήφισμα-μονόδρομος ουσιαστικά αποκρύπτει την μοναδική λύση που είναι η ρηξη με την ΕΕ και η διαγραφή του χρέους και των μνημονίων και όχι η επαναδιαπραγμάτευσή του.

Στην ουσία, η ερώτηση ΝΑΙ ή ΌΧΙ στην πρόταση των δανειστών, είναι αν θέλουμε να ισοπεδώσουμε όποιο κοινωνικό και εργα­σιακό δικαίωμα μας έχει απομείνει. Με το ΝΑΙ, προδιαγράφουμε ότι θα ζήσουμε επ’ αόρι­στον μέσα στη φτώχεια και την τρομοκρατία. Αποδεχόμαστε ότι η ελευθερία λόγου και έκφρασης σιγά σιγά θα είναι άγνωστες έννοιες. Θα πεινάμε για να πλου­τίσουν τράπεζες και λοιποί κεφαλαιοκράτες. Θα πρέπει να είμαστε όχι απλά υπάκουοι αλλά ευγνώ­μο­νες στα ευρωπαϊκά «ιδανικά», και με χαρά θα υποθηκεύσουμε το μέλλον μας. Για όσους δεν ανήκουν στην μικρή οικονομικά ισχυ­ρή ελίτ της χωράς μας η απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη πρέπει να είναι ΌΧΙ.

Το ερώτημα του δημοψηφίσματος δεν είναι το ιδανικό. Ένα ΟΧΙ, για την ελληνική κυβέρνηση δεν σημαίνει απαραίτητα την αλλαγή της κατάστασης. Δεν σημαίνει καν την ρήξη με την ΕΕ. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας οδηγεί στο να απέχουμε από την ψηφοφορία περιμένοντας να ωριμάσουν οι συνθήκες και να τεθούν τα ιδανικά ερωτήματα. Εμείς είμαστε που πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες! Το δικό μας το ΟΧΙ θα είναι ΟΧΙ στο χρέος που μόνοι τους δημιούρ­γησαν, ΟΧΙ στην ΕΕ, ΟΧΙ στη φτώχεια, τη λιτότητα, την ανεργία, την υπο­τα­γή και την ταπεινωση.

Το ΌΧΙ που θα πούμε όλοι την Κυριακή 5 Ιουλίου θα είναι ηχηρό και ξεκά­θα­ρο. Ωστόσο, δεν θα σταματήσουμε εκεί, ούτε θα δεχτούμε τις όποιες νέες συμ­φω­νίες-μνημόνια προτείνει η ελληνική κυβέρνηση. Την επόμενη μέρα θα συνεχί­σου­με όλοι να παλεύουμε στους δρόμους, στα πανεπιστήμια και στους εργασια­κούς χώρους για ένα καλύτερο αύριο και μια άλλη κοινωνία χωρίς αδικία και εκμετάλλευση.

ΡΗΞΗ ΤΩΡΑ ΜΕ ΕΕ-ΤΡΟΪΚΑ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ!

Ε.Α.Α.Κ. ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Ακριβώς πέντε χρόνια μετά την υπογραφή του μνημονίου και λίγους μήνες μετά την νέα, «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση, η επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς μας βρίσκει εν μέσω μιας πρω­τόγ­νω­ρης επίθεσης προς κάθε εργασιακό και κοινωνικό μας κεκτημένο. Το βαθύτερο νό­ημα της 1ης Μάη όμως βρίσκεται εκεί όπου συναντιούνται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των εργατικών διεκδικήσεων. Η παρούσα κατάσταση φαίνεται να μας γυρνάει πίσω στο Σικάγο του 19^ο αιώνα. Τότε, το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας ήταν σχεδόν ανύ­παρ­κτο, με πενιχρές αμοιβές και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προ­σω­πικό τους χωρίς έλεγχο και χωρίς ωράριο, ακόμη και τις Κυριακές, έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγή με την ανάλογη μείωση του κόστους. Μας θυμίζει κάτι;

Η Εργατική Πρωτομαγιά αποτελεί ορόσημο στους αγώνες της εργατικής τά­ξης. Την 1^η Μάη του 1886 μια εργάσιμη μέρα στο Σικάγο βγήκαν στους δρόμους 80.000 άνθρωποι πραγματοποιώντας ειρηνική διαδήλωση για να διεκδικήσουν το δικαίωμα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση και οχτώ ώρες ύπνο».  Εκεί­νη την μέρα οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν αισθητή την παρουσία τους ασκώντας αλόγιστη βία σκορπώντας πανικό στους διαδηλωτές πυροβολώντας και χτυπώντας χωρίς καμία διάκριση. Ο αριθμός των θυμάτων είναι άγνωστος.

Το 1892 γίνεται η πρώτη Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα από τον σοσιαλιστικό σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη. Περίπου 2.000 άτομα διαδή­λω­σαν έχοντας αιτήματα όπως καθιέρωση οχταώρου, αργία την Κυριακή και ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Ανάλογες συγκεντρώσεις έγιναν και άλλες χρονιές, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα πολλές συλλήψεις των πρωτεργα­τών των κινητοποιήσεων, ενώ ο εορτασμός καθιερώνεται το 1919. Στο μεσοδιάστημα αυτό, ψηφίστηκε ο Ν.281/1914 «περί Σωματείων» με τον οποίο κατοχυρώνεται το δικαίω­μα του συνεταιρίζεσθαι, και έτσι τα σωματεία αρχίζουν να αποκτούν καθαρά εργατικό χαρακτήρα.

Σήμερα, τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα και σκοτεινά για τα κατώτατα λαϊκά στρώματα όπως και τότε την 1^η Μάη του 1886. Με χιλιάδες μετανάστες-θύματα πολέμου να πνίγονται στον πάτο της Μεσογείου, εκατοντάδες αυτοκτονίες μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους και τον κατώτατο μισθό των 751€ να φαντάζει όλο και πιο μακριά, η νέα κυβέρνηση το κάνει κάθε μέρα ξεκάθαρο, ότι όσο συνεχίζεται ο δρόμος του χρέους, της ΕΕ και του ευρώ, λεφτά υπάρχουν για τους «εταίρους» και όχι για εμάς. Κανείς άλλος, εκτός από εμάς τους ίδιους δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματά μας. Μέσα από συλλογικούς και μαζικούς αγώνες οφείλουμε να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο εργασιακό αλλά και γενικότερα μέλλον. Ως Ε.Α.Α.Κ. Ιονίου Πανεπιστημίου, καλούμε το φοιτητικό κίνημα να συ­νε­χίσει τους αγώνες της Πρωτομαγιάς και να συμπορευτεί με τους αγώνες των εργαζομένων, με τη συμμετοχή του στην απεργία και την πορεία της 1^ης Μαΐου στις 11.00, με προσυγκέντρωση στο Τμήμα Ιστορίας.

Ε.Α.Α.Κ. ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙOY

ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΤΥΧΙΟ!

Ήδη από τις 20/02 οι φοιτητές του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμη­νείας του Ιονίου Πανεπιστημίου έχουμε προβεί σε κατάληψη των οικονο­μικών και διοι­κη­τικών υπηρεσιών του πανεπιστημίου, ενώ από τις 3/03 η κατάληψη έχει επεκταθεί και στη σχολή, αλλά και στο χώρο της Γραμματείας, σε παράλληλη ροή με άλλες κινητοποιήσεις. Το αίτημά μας είναι το αυτονόητο: η διασφάλιση του πτυ­χίου μας! Ο λόγος για την επερχόμε­νη κατάρ­γηση του εξαμή­νου εξωτερικού για τους ασκούμενους μεταφρα­στές, χωρίς το οποίο ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥ­ΜΕ ΠΤΥΧΙΟ! Με άλλα λόγια, ένα βήμα πριν από την κατάργη­ση της δημόσιας δωρεάν παιδείας στην πράξη, οι συνέπειες των αντιεκ­παι­δευτικών νόμων των τελευταίων ετών παίρ­νουν σάρκα και οστά και κοστίζουν το πτυχίο μας.

Το εξάμηνο εξωτερικού, από την ίδρυση του τμήματος και μέχρι πρότεινος, ήταν υπο­χρε­ω­τικό και χρηματοδο­τού­μενο από το πανεπιστήμιο. Χρόνο με το χρόνο, τα χρήματα που δίδονταν στους φοιτητές για να καλύψουν τα έξοδά τους κατά τη μετάβασή τους στο εξωτε­ρικό μειώνονταν κατακόρυφα, ενώ το 2012, μια υπουργική απόφα­ση το καθιστά πια δυνη­τι­κό, αντί για υποχρεω­τικό. Το αποκορύφωμα ήταν όταν κατά το φετινό ακαδημαϊκό έτος, η Σύγκλη­τος και το Συμβούλιο Ιδρύματος ενέ­κριναν, σχεδόν ομοφώνως, μηδενικό προϋπολο­γι­σμό για το εξάμηνο εξωτερικού κάνο­ντας πια ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική: όσοι έχουν τα χρήματα από μόνοι τους για να μετα­βούν στο εξωτερικό, ας πάνε και οι υπόλοιποι δεν παίρνουν πτυχίο, καθώς δεν υπάρχει πρόβλεψη να αντικατασταθεί το εν λόγω εξάμηνο στο πρόγραμμα σπουδών. Να σημειωθεί ότι, ως Σύλλογος Φοιτητών, δεν πρόκειται να συμβιβα­στούμε με την οποιαδήποτε αντικατά­σταση, τη στιγ­μή που είναι ήδη δύσκολο να στελεχωθεί το υπάρχον πρόγραμμα σπουδών με αρκετούς καθηγη­τές, λόγω της υποχρηματο­δότησης.

Εκτός από την τεράστια ακαδημαϊκή σημασία του εξαμήνου εξωτερικού, γνωρίζουμε ότι, αν συναι­­νέ­σουμε στην κατάργηση του, συναινού­με σε μια παιδεία με ταξικούς φραγμούς και με πτυχία δυο ταχυτήτων. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε και τους φοιτητές της κατεύθυνσης Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού οι οποίοι έχουν ήδη χάσει ένα εξάμηνο λόγω έλλειψης καθη­γη­τών, κινδυ­νεύ­οντας επίσης να μην πάρουν πτυχίο. Η απάντηση της πρυτανικής αρχής σε όλα αυτά είναι πλήρης αδιαφορία για τα αιτήματα των φοιτητών, κλείνοντάς τους για άλλη μια φορά όλες τις πόρ­τες. Δεν έχουμε αυταπάτες: οι αυταρχική δίοικηση, η ύπαρξη του Συμβουλίου Ιδρύματος, η εξαφά­νι­ση των φοιτητών από τη λήψη αποφάσεων, και η μείωση της χρημα­το­δό­τησης του Ιδρύμα­τος πάνω από 50% είναι όλα συνέπειες της εφαρμογής των νόμων Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου.

Απαιτούμε την άμεση, ολοκληρωτική κατάργηση των νόμων Διαμαντο­πού­λου-Αρβα­νι­τό­που­λου, όπως δεσμεύτηκε ότι θα κάνει η νέα κυβέρνηση, με επαρκή χρηματοδότηση των ιδρυμά­των και επαρκή συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα δίοικησης. Καλούμε τους φοιτητικούς συλλό­γους, καθώς και τους συλλόγους φοιτητών και καθηγητών όλης της χώρας να στηρίξουν τον αγώνα μας και να αγωνιστούν για την καταργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων που απειλούν τη δημόσια δωρεάν παιδεία.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ

Ένα μήνα μετά τις εκλογές και η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο. Οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει (ανεργία, απολυμένοι, χαμηλόμισθοι, στρατόπεδα συγκέντρωσης κλπ) ωστόσο η πλειονότητα της κοινωνίας τηρεί στάση αναμονής και δίνει περίοδο χάριτος στη νεοσύστατη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής μπορεί να είναι στραμμένο στην εξωτε­ρική πολίτικη αλλά τα ζητήματα στο εσωτερικό παραμένουν ανοιχτά.

Στην παιδεία και συγκεκριμένα στην τριτοβάθμια ο αντίκτυπος των αντιεκπαιδευτικών νόμων των προηγούμενων ετών είναι ακόμα ηχηρός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάσταση που επικρατεί στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Η υποχρηματοδότηση και η ιδιωτικοποίηση που υπαγορεύουν οι παραπάνω νόμοι βρίσκουν πρόθυμους υποστηρικτές στην παρούσα διοίκηση του Πανεπιστημίου απειλώντας έτσι να τσακίσουν τα όποια εναπομείναντα φοιτητικά κεκτημένα. Επιπλέον το κλίμα τρομοκρατίας καλά κρατεί. 

Το εαρινό εξάμηνο έχει ξεκινήσει και μεταξύ άλλων δύο φλέγοντα ζητήματα παραμένουν άλυτα. Οι λίστες για την δωρεάν σίτιση μόλις βγήκαν μετά από καθυστέρηση μηνών που οι αρμόδιοι ήταν ανίκανοι να λύσουν το πρόβλημα. Ο ιδιώτης της λέσχης αφού εκμεταλλεύτηκε το γεγονός τόσο καιρό τώρα (με τη σύμβαση του να λήγει) αναλαμβάνει να σιτίσει δωρεάν μερικούς φοιτητές. Η πλειοψηφία των φοιτητών συνεχίζει να μην έχει δωρεάν σίτιση και τα ψίχουλα που πετούν στους φοιτητές δεν φτάνουν. Παράλλη­λα, ενώ έχει φτάσει η περίοδος δηλώσεων για το υποχρεωτικό εξάμηνο εξωτερικού του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία από το Συμβούλιο Ιδρύματος η μηδενική πίστωση χρημάτων για την διεξαγωγή του. Γεγονός που συνεπάγεται και την κατάργηση του, αφού οι ίδιοι οι φοι­τητές καλούνται να καλύψουν εξολοκλήρου το  κόστος  του. Συνέπεια αυτού δεν είναι μόνο η υποβάθμιση της ποιότητας των σπουδών αλλά και η ανάδειξη του ταξικού χαρακτήρα που κάποιοι θέλουν να δώσουν στο πανεπιστήμιο αφού θα προκύψουν πτυχία δύο ταχυτήτων για έχοντες και μη έχοντες.  

Το φοιτητικό κίνημα όμως βρίσκεται αντιμέτωπο και με ένα ακόμα πρόβλημα. Στην προσπά­θεια να καταστείλουν κάθε φωνή αντίδρασης εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας έφθασαν στο ση­μείο συνα­σπισμένες οι συντηρητικές δυνάμεις που δρουν εντός αυτού να προβούν σε μηνύσεις. Πιο συγκεκριμένα οι καθηγητές Ιωάννης Σαριδάκης (πρώην επίκουρος καθηγητής του Ι.Π.), Σταύρος Κάτσιος (οικονομικός διευθύνων του Ι.Π. και πρώην αντιπρύτανης) υποβοηθούμενοι από μέλη της ΠΑΣΠ ΑΕΙ Κέρκυρας διώκουν φοιτητές. Προφασίζονται μια σειρά κατηγοριών που λαμβάνουν χώρα τα τελευταία τρία έτη, στοχοποι­ώντας πέντε φοιτητές ανάμεσα σε εκατοντάδες άτομα του φοιτητικού κινήματος, το οποίο παλεύει για το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Επίκεντρο των κατηγοριών είναι η συνδικαλιστική και αγωνιστική δράση των διωκόμενων φοιτητών καταθέτοντας ψευδή στοιχεία.

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το Πανεπιστημιακό περιβάλλον με το οποίο καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι. Ως Ε.Α.Α.Κ. Ιονίου Πανεπιστημίου καλούμε τους φοιτητές, με μαζικές συλλογικές διαδικα­σίες να διεκδικήσουν μια άλλη πραγματικότητα για τις σπουδές και το μέλλον τους, αυτή που τους αξίζει. Αυτή είναι η δημόσια δωρεάν παιδεία, η ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, και το ενιαίο πτυχίο με αξία για όλους. Κι όλα αυτά μέσα από ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο, όπου θα έχουμε το λόγο εμείς για εμάς. Αυτή η πραγματικότητα είναι εφικτή, αρκεί να παλέψουμε γι’αυτήν!

 

Ε.Α.Α.Κ. ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ